Rozdział 28

 Poza tym.. wiem, że Justin może być teraz dostępny. Lepiej pójdę spać. Dobranoc :)

___________________

Rano obudziłam się sama. Dobrze że chociaż dziś nie muszę się nigdzie spieszyć. Jeszcze jeden dzień. o godzinie 16 już powoli robi się ciemno, więc mam nadzieję, 
że dzień szybko zleci, przy najmniej w praktyce. Przeciągnęłam się leniwie i wypełzłam z łóżka. Kiedy wyszłam z pokoju, wszyscy jeszcze spali. Nie chciałam nikogo budzić, więc byłam strasznie cicho.
Poszłam najpierw do łazienki. Wzięłam gorący prysznic. Śniegu napadało aż do kostek! Coś szuję że ta zima będzie koszmarna. 
Już niedługo święta. Kocham atmosferę świąteczną. Jestem wtedy tylko i wyłącznie z rodziną, i jest to najcudowniejszy czas w roku.
Po prysznicu z powrotem poszłam do pokoju w poszukiwaniu cieplejszych ubrań niż do tych czas. Na jakiś czas zatrzymał mnie jeszcze ściana zdjęć. 
Boże, była tak cudowna, że za każdym razem kiedy na nią patrzyłam od razu miałam świeczki w oczach. Zauraczała mnie co spojrzenie. Byliśmy tam tak bardzo szczęśliwi! 
W końcu wyszukałam jakieś ubrania. A mniej więcej to KLIK.Słyszałam że z jakiegoś pokoju wydobywa się hałas, więc wyszłam po cichu zobaczyć któż to. 
Weszłam do kuchni A przy lodówce stał jeden z tancerzy. To akurat ten z którym tak najbardziej się dogadywałam. 
- Cześć - usiadłam na wysokim krześle tuż przed stołem. 
- Jak się spało? - odwrócił się w moją stronę trzymając mleko. 
- Śpię tu już nie raz więc... 
- Z JUSTINEM - zażartował, a ja poczułam się dziwnie. jakby nagle każdy wiedział o tym, że z nim spałam. Czułam że robię się czerwona. - hahahaha, żartowałem. 
- ZARAZ! to wyście już to robili, hm? - widząc że się zarumieniłam od razu czegoś przypuszczał 
- Wiesz... 
- haha spokojnie, to przecież normalne. Jesteście dorośli - dalej mi było dziwnie, ale na szczęście zmieniliśmy temat, kiedy już blondyn wypił swoją porcję mleka. 
- Co więc masz zamiar dzisiaj robić? - zaczął. 
- Myślałam, że moglibyście jechać na jakieś zakupy. Już zima . - skrzywiłam się na samo słowo 'zima', na co chłopak wyraźnie się zaśmiał. 
- Jestem za. Wszyscy musimy kupić sobie coś ciepłego. - W ten do kuchni przyszedł ktoś drugi. I tak po 30 minutach, cały Bieber team był już gotowy i wyspany. 
Przyjechał tata Justina z dziećmi i cały dom był w ruchu. Nie lubiłam kiedy była pustka i trzeba być cicho bo ktoś na przykład śpi. Już zadomowiłam się w ich ogromnej rodzinie. Bo tak wszyscy na siebie mówią. 
JEDNA WIELKA RODZINA. Słodkie, prawda?
Ja, 4 tancerzy ( A było ich 11 ), oraz Dzieci pojechaliśmy do wielkiego centrum. Tancerze jak tancerze - nie obejdą się bez wygłupów. Mają w sobie bardzo dużo energii więc zabrali ze sobą kamerzystę 
i przez całą drogę byliśmy pod okiem kamery. Spokojnie spacerowałam z Jaxon'em na rękach, a oni dawno szaleli razem z Jazmyn gdzieś z przodu. A ponieważ centrum było dość blisko, postanowiliśmy przejść się pieszo. 
Nareszcie nie będę przejmować się tym, że ktoś na mnie patrzy. Niech sobie robią co chcą, a co!
Pierwszy sklep, drugi i kolejny, i jeszcze jeden! byliśmy załadowani zakupami. Dzieci miały pełno słodyczy, a my zakupiliśmy pełno ubrań. Tyle pieniędzy na same ciuchy nie wydałam chyba jeszcze nigdy. 
Ale takim ludziom nawet się nie przelewa, więc można szaleć. Wróciliśmy z centrum tak o godzinie 15. Do tego czasu ciocia zdążyła ugotować obiad dla tak licznej ' rodziny '. W całym domu było czuć jej kuchnię. 
Nigdy nie jadłam tego, co sama przygotowała, więc dzisiaj mam okazję. Każdy pozytywnie wparował do domu, co znaczyło, że Pattie bardzo dobrze gotuje. 
Zasiedliśmy do wielkiego stołu, przy którym spokojnie się mieściliśmy. W domu panował ogromny gwar. Jakby rodzina z odległych stron się zjechała. W dodatku panowała dalej ta cholernie miła atmosfera jakby świąteczna!! 
- Smacznego! - krzyknęła głośniej Pattie i każdy podchodził po swoją porcję. Wszystko wyglądało na prawdę bardzo pysznie. Takie też było. W trakcie jedzenia panuje kompletna cisza. Każdy na ten czas jakby się wyłączał. Dosłownie nikt nie udzielił ani słowa. 
Dziwnie się czułam, ale musiałam szanować ich zasady i również się nie odzywałam. Każdy skończył jeść, odstawił talerz i zasiedliśmy z powrotem na kanapach w głównym pokoju. 
- Może zadzwonię do Jussa? - zaproponowała ciocia. 
- TAK! - od razu wybuchłam głośniej, aż wszyscy się zaśmieli. 
Pattie posłusznie wybiła numer do Justina i wzięła na głośno mówiący. Musieliśmy siedzieć na prawdę cicho, żeby Justin nikogo nie usłyszał. 
: Haloo? - znów usłyszałam jego ciepły głos. Każdy widział jak uśmiecham się sama do siebie. 
: Cześć Justin, co u ciebie? co robisz? - cioci bardzo chciało się śmiać, ale jakoś wytrzymywała. 
: Nudno mi. Nie wiem czemu mam tu zostawać jeszcze jeden dzień. Ochrona jest do bani. Stoją przed drzwiami jak muły i nawet się ze mną nie pobawią. 
: Justin? Przypomnij ile masz lat? 20? 
: No ale wy się ze mną bawicie - zaśmiał się. 
: Co dziś robiłeś? - zmieniła temat.
: Byłem z fanami. Odwiedziłem kilka miejsc, gdzie było ich na prawdę sporo, no i pisałem i dzwoniłem do Rose, ale ona nie odbiera! - zabiło mi serce kiedy tylko wypowiedział moje imię. Nie pozwalali mi odbierać cholera. Gdybym tylko mogła, odpisałabym na każdego sms'a i odebrałabym każde połączenie.
: Może nie ma czasu? jej mama w szpitalu więc wiesz.. - musiała coś wymyślić.
: Mamo, ja tęsknię za nią już. Mogę po nią jechać? - powiedział zażalonym głosem.
: Justin, to zdecydowanie za szybko, Jeszcze nic się nie ułożyło. Porozmawiamy jutro rano. Dobranoc kochanie.
: pozdrów Jaxon'a i Jazmyn. - rozłączył się, i w pokoju z powrotem zapanował gwar. Wszyscy rozmawiali między sobą, ale każdy od razu po rozłączeniu zrobił słodkie " ooooo " Kocham słuchać jego głosu, zwłaszcza, kiedy mówi coś o mnie. 
To cudowny chłopak. Szkoda że nie każdy może poznać go od tej strony co ja. No trudno.
- Przecież oni są idealni cholera!!!!! - na cały głos krzyknął Ryan. Każdy się zaśmiał i przytaknął ten fakt pod nosem. Znów zrobiłam się cała czerwona i tak o to w 17 osób spędziliśmy razem wieczór. Było bardzo tłoczno.. dobrze że ten dom jest wręcz ogromny!
Potem poszłam tylko wypakować dzisiejsze zakupy. Znów poszłam do łazienki i ubrana w piżamę powędrowałam do pokoju. Tym razem mogłam spać w swojej piżamie. Od wczorajszej koszulki Justina .. nadal mam na sobie jego zapach, mimo, że brałam prysznic. 
Nie byłam zmęczona dniem, ale nie ukrywam, że zasnęłam dość szybko. Dopiero rano, dosłownie rano, bo była godzina 05:15 obudziła mnie równie zaspana Pattie. 
ledwo otworzyłam oczy. Odsłoniłam bardziej kołdrę i spojrzałam na nią. 
- Co się stało? 
- Justin już wraca, musisz się tu gdzieś ukryć. - mówiła opanowanie. 
- Rozumiem, już wstaję.. - Ciocia wyszła z pokoju a ja z wielkim rozleniwieniem podniosłam się do pozycji siedzącej. Dalej nie mogłam uwierzyć, że to już dziś. Ale bardziej dziwił mnie fakt, iż jest po 5, a ja już mam otwarte oczy. 
O tej godzinie zwykła byłam czasem iść dopiero spać, a co dopiero już wstawać. Ale czego się nie robi dla chłopaka. TEGO chłopaka.
Przeciągnęłam się i wstałam. Przy wyjściu z pokoju przywitał mnie Scooter. Wszyscy już praktycznie byli na nogach, oprócz śpiących maluchów. 
Poszłam znów do łazienki i ubrałam pierwsze lepsze Jeansy oraz luźną koszulkę. Włosy zostawiłam rozpuszczone tylko grzywkę upięłam do góry. 
Gotowa byłam dopiero po 15 minutach. 
- Okej, Justin jest w drodze, co z Rose? - Zaczął Jeremy, kiedy wszyscy z powrotem spotkaliśmy się w głównym salonie. 
- DO SZAFY!, - POD ŁÓŻKO, - NIECH SIĘ W ŁAZIENCE SKRYJE! - każdy odzywał się naraz, lecz nikt nie miał zbyt trafnego pomysłu.
- Albo wiem! - odezwała się Pattie - Niech pójdzie do mojego pokoju. Justin nie będzie tam zaglądał, bo będziemy się spieszyć. Poza tym .. nie ma tam czego szukać.
- Opcja z szafą była by większą frajdą. - wyznał któryś z tancerzy, a my wszyscy się zaśmieliśmy. Oficjalnie musiałam iść do pokoju Pattie. 
- Okej.. Justin przyjedzie i od razu wszyscy pojadą z nim do sądu. Wszyscy oprócz Ryan'a i Rose. Oni pojadą osobno, żeby niespodzianka wypaliła. 
Kiedy Justin będzie szykował się do wejścia na salę.. Wszyscy niech zaczną klaskać, aż Justin odwróci się i ujrzy Dziewczynę. WTEDY TYLKO ' KAMERA, AKCJA!' - Ten pomysł należał do Alfredo. 
Uradowana poszłam schować się do pokoju, ponieważ Justin, był tutaj lada chwila. Przez ten czas, miałam chwilę dla siebie. Ta chwila pewnie i tak nie potrwa długo.
Pokój cioci był na prawdę bardzo duży i piękny. Od razu zwróciłam uwagę na powieszone zdjęcia na ścianach i w ramkach z Justinem KLIK i KLIK.
Przechodziłam obok tych zdjęć zatrzymując się na chwilę. Były cudowne! Każde dzieło na ścianie oddawało swój urok. Miała bardzo przytulny pokój. 
Słyszałam że do domu wchodzi Justin. O MATKO przez ciało przeleciała mi fala ciepła. Nawet dobrze że go teraz nie widzę. Wtedy to bym umarła. Musiałabym od razu do niego pójść. 
A tak.. jeśli go teraz nie widzę, to jakoś to wytrzymam. Ważne że słyszałam chociaż jego głos. Wszyscy strasznie się spieszyli więc szybko się uwinęli i po 5 minutach wyszli z domu. 
Teraz musiałam czekać na znak Ryan'a, bo nie jestem pewna w 100 % że już pojechali. Siedziałam 30 sekund, po czym do pokoju wparował zadowolony Ryan.
- TO JUŻ ROSE!!!! - jego głos rozległ się po całym pokoju. 
- NARESZCIE! - ścisnęłam z radości ręce i oboje wybiegliśmy z pokoju. Wtedy zaczęłam się szykować. Ubrałam się w to KLIK
.. Ryan ubrał się jak zwykle czadowo. Nie ma się co dziwić - to stylista. I wyszliśmy z domu. jechaliśmy jego prywatnym autem a za 15 minut byliśmy już pod sądem. KLIK
Widzieliśmy oba auta, którym wszyscy się zabrali. W koło było bardzo dużo fanów, ale jak widać policja panowała nad wszystkim. Weszliśmy do środka budynku i kierowaliśmy się na pierwsze piętro a potem w prawo. 
- Stój! - szepnął Ryan zatrzymując mnie. Na końcu korytarza Stał Justin i reszta. On był odwrócony tyłem, a oni wszyscy nas zauważyli. Dobrze grali aktorów. Udawali że nas nie ma, żeby juss się nie odwrócił.
Serce już było mi jak szalone. Miałam ochotę wrzasnąć, albo już najlepiej do niego podbiec. Justin Był całkowicie opanowany. Stał w bezruchu, nerwowo poprawiając górną część ubrania. robił to tak perfekcyjnie!! o matko! 
Podeszliśmy po cichu bliżej. Tancerze, żeby nas prze głuszyć, zaczęli głośniej gadać. Byliśmy gotowi. Ryan pokazał kciuk w górę, a wszyscy zrobili ogromny szum! Zaczęli krzyczeć, piszczeć i bić brawo spoglądając na nas. Justin w pierwszej chwili nawet nie wiedział co się stało .
Był przestraszony jak nigdy! Ciągle trzymał się za rękawek i dopiero po odwrocie go puścił KLIK.
Stał dalej w bezruchu przez jakieś kilka sekund, bo dopiero potem ocknął się, kiedy mnie zobaczył. Wpatrywał się we mnie, jak by pierwszy raz widział dziewczynę. Przyciągnęłam ręce do podbródka czule się uśmiechając. 
Justin spojrzał w tył na wszystkich, a potem spojrzeniem wrócił na mnie. Od razu podbiegliśmy w swoje strony. Odległość miedzy nami była dość długa, bo dzieliło nas około 15 metrów. 
Podbiegł i nareszcie mnie przytulił wprawiając nasze ciała w delikatny ruch w boki. Nie chciałam go puszczać. On najwyraźniej mnie też. Ściskałam go z całych sił. Justin nic nie mówił, po prostu mnie przytulał. 
Czułam się w końcu tak bezpieczna! brakowało mi tego od 2 tygodni naszej rozłąki. Chłopak ' odkleił ' mnie od siebie, chwycił za podbródek i pocałował. 
Cała reszta razem z doszłym Ryan'em ciągle klaskali i głośno coś mówili, ale kto by tam teraz zwracał na to uwagę? Nawet nie przeszkadzała mi kamera. 
- Boże Drogi!!! - nie mógł uwierzyć, że tam stoję. 
- ahahahahh - Byłam wręcz posikana ze śmiechu, mimo to uroniłam jak zawsze kilka łez. Justin jedną stroną ciała mnie przytulał, a drugą był odwrócony do reszty. 
Staliśmy teraz na odległości 5 metrów od nich. 
- Mamo, za wcześnie? serio? A wy co? czemu nic mi nie powiedzieliście? - zapytał uradowany. 
- Em .. ymm... - każdy zastanawiał się co powiedzieć. 
- Niespodzianka!!! - mały Jaxon wyskoczył spośród wszystkich i głośno to wykrzyczał. Jak na 4 latka był dość głośny. Wszyscy się zaśmieli, a Justin jeszcze raz mnie przytulił. 
Był już czas wchodzenia na salę, więc wszyscy na ten czas musieliśmy z poważnieć. Justin objął moją rękę i weszliśmy do środka. Moje serce mimo tak poważnej sprawy i tak waliło niesamowicie. To cudowne uczucie, kiedy odchylając głowę lekko w górę widzisz miłość życia. 
Dlaczego ja go kiedyś tak nie lubiłam? Bieber ma jednak ten swój urok. 
Chyba nie muszę opisywać całej rozprawy, bo wiadomo jak ona się skończyła. 

*** Oczami Justina ***

Matko! Gdybym wiedział, że Rose od 2 dni jest w moim domu.. to chyba mimo kilometrów mógłbym do niej biec! 
Widok jej wtedy w tym sądzie kiedy tak bosko stała i patrzyła na mnie uśmiechając się.. praktycznie zwalił mnie z nóg. Przytulając ją, nie chciałem w ogóle puszczać. 
Przy pocałunku znów poczułem jej cudowny smak. Mogłem do niego powrócić i nie musiałem trzymać na potem, ani rozstawać się z nim. mam nadzieję, że planom już nic nie przeszkodzi. A przecież takie mamy, prawda? :) 
W każdym razie wracając do sądu - Byłem strasznie podenerwowany. Ale uświadomiłem sobie, że mając przy sobie tych ludzi.. nawet kiedy zostanę ojcem tego dziecka.. dalej będę szczęśliwy. Ale nie wyobrażacie nawet co się stało dalej!
Biedna Catrine zmiękła dopiero wtedy, kiedy dowiedziała się, ile grozi jej, jeśli kłamie. Przyznała się z płaczem. 
- Patrz Justin, patrz! Lepiej co teraz?!  - odsłoniła swoją szeroką bluzkę, spod której widniał sztuczny brzuch. WIEDZIAŁEM! 
- Ja nawet nie jestem tym zdziwiony. Wiedziałem od początku że kłamiesz. Wykorzystałaś mnie, ale o tym już nie wspomnisz, co? - byłem trochę zły. Ta dziewczyna nabawiła mi tylko sporych problemów i nie potrzebnych nerwów.
Dziewczyna serio ma nasrane w głowie. Ale pewien tego dziecka byłem na 100 %, że nie jest moje. Ale widząc wtedy jej brzuch .. myślałem, że na prawdę jest w ciąży. 
Ale sobie wyrobiła opinię, kiedy już wyszliśmy z sali. Tak znana osoba jak Justin Bieber oczywiście musi mieć przy wyjściu masę paparazzi. Nie chciałem się chować. 
Chciałem prosto z mostu wytłumaczyć na czym leży sprawa, niż potem sam dowiadywać się z plotek jak niby było. 
- Od początku wiedziałem, że wszystko jest ściemą. Prawdziwi Belieber pewnie też się tym nie przejęli. Nie wierzcie w plotki Beliebers. Kocham Was! - uśmiechnąłem się do kadru któregoś z kamerzystów, i dumny wyszedłem z sali. 
Ja i Rose jako pierwsi opuściliśmy budynek. Chciałem głośno krzyczeć! i to nawet nie wiecie jak! Przytuliłem dziewczynę z powrotem do siebie. 
- Teraz już na pewno będziemy szczęśliwi. Jeśli tylko nie będziemy przejmowali się plotkami. - Uśmiechnęła się do mnie cytując mój tekst. 
Pocałowałem ją zaczekaliśmy przed autem na resztę. Przyszli w bardzo szybkim tempie. 
- Brawo Justin!! , - Stary! byłeś świetny od początku wiedzieliśmy że wszystko będzie w porządku!- każdy miał mi do powiedzenia jakieś dobre słowo. 
- No Justin? Muszę zwrócić ci honor. Masz 20 ( prawie ) lat.. Lubisz bawić się jeszcze z ochroniarzami, ale masz głowę na karku. Jestem z ciebie cholernie dumna! - Mama od razu do mnie podeszła. Przytuliłem ją równie mocno. 
Staliśmy w te kilkanaście osób, i w końcu spokojni możemy powrócić do domu. Teraz liczy się tylko nasza dwójka. Ja i Rose! :)

____________________________ 

O żesz matko, sama miałam motyle w brzuchu, kiedy pisałam ten rozdział. 
Muszę was pocieszyć lub nie, ale już niedługo czeka mnie końcówka bloga, ponieważ wypsztykały mi się pomysły na część dalszą, a w głowie mam tylko zakończenie. Poza tym, wydaje mi się, że za jakieś 2/3 rozdziały powinno być już koniec. WYBACZTA ale taka kolej rzeczy, do napisania ♥
( 7/8 kom ) <- byle sensowne błagam. Bo jeśli ktoś napisze " ♥ " to nie mam pewności, że pisze komentarz do tego rozdziału już któryś raz xD ( nie wiem czy mnie rozumiecie. Nawet ja nie rozumiem siebie do końca ) DOBRA Zawracam wam gitarę. SIEMA♥♥